Priyaa....

"మనసంతా నిండి మరువని ఙాపకానివై దాగి కనిపించవా

గుండె సెగలతో కంటి తడిలో ఎండమావివైనావా

నీ పిలుపుకై వేచి ఉన్న వీనులకి వినిపించవా

మరుమాటే లేని మౌనం లో నేడు మూగవైనావా

తొలిపొద్దులో తెలిమంచులో తుషారమై రావా

నీవు లేని నిశిరాతిరి లో నా హృదయాగ్ని జ్వాలలనార్పవా

మానసదేవతకి హృదయనైవేద్యం నా నేరమంటావా

దర్శనమీయక కనులకి దూరమై ఇలా శిక్ష వేశావా

నీ ఎడబాటే తీర్చగా నవ వసంత  సమీరమై రావా

మోహనరాగమై నా మది వీణా తంత్రుల మీటవా

నీ వదనమనే తామర పూసిన మానస సరోవరమునకు భ్రమరమ్మై రావా 

సుమధుర మధు మందార మిళితమైన నా ప్రేమామృత సుధాధారల గ్రోలవా

రవికిరణం పై పడి మెరిసిన హిమబిందువు నీ ముక్కుపుడకై తోచె

విమల కోమల ధవళ వర్ణపు సంపంగి నీ నాసిక గా కనిపించె

గల గల పారే సెలయేటి ప్రవాహ చప్పుడు నీ పలుకులు గా వినిపించె

సుధాకర తేజ స్పర్శితలై విరిసిన కలువలు నీ కన్నుల అసూయ నొందె 

పురివిప్పి మయూరం నాట్యమాడగా జేయు నల్లని మబ్బులు నీ కురులు గా తోచె

మలయమారుత పవనం ఏకాంతవేళ నను తాకగా నీ తొలిస్పర్శ మది మెరసి వేధించె

తిమిరాంతకమై ఉదయించే అరుణకిరణమై

చెక్కిలి మీటగ పలకరించే సాయంత్రపు పవనమై  రావా

నీపై వీచిన గాలికి సుగంధమే అంటగా

తన సాటి మరి ఎవ్వరనే మల్లెల పొగరణచగా 

నాలో నిను వెతికే శ్వాస కి బదులు గా

ఉన్నావని తెలిపే హృదయ స్పందన గా రావా 

నీ నిఛ్చ్వాసల వేడి సదా నా గుండెను తాకే వేళ

యుగములై   కాలం  కరగగా

                                       చెలీ..

                                   నను చేరవా……

సఖీ…

         నీవు..

ఆకాశంలో దాగిన వెన్నెలవో

నా హృదయం లో చేరిన తారకవో

కోయిల గొంతున నిండిన తేనియ వో

మూగబోయిన మాటకి మాతృక వో

సౌమ్య సుమనోహర అభిసారికవో

మనసు హరించిన ప్రియమేనకవో

సరిగమల శ్రీ రాగపు మాధురి వో

హిందోళ రాగపు నవమోహన వో

నెమలి కి నడకలు  నేర్పిన భామిని వో

తడబడిన అడుగులకి  జవాబు వో

కళ్ళలో వెలుగులు నింపిన తొలికిరణమువో

కలలు చెరిపిన నిశి రాతిరివో

మానసవన నిత్య సంచారిణి వో

శిలగా మిగిలిన నిశ్చల వో

ఆశల సౌధముల యువరాణివో 

                               నా హృదయ కుటీరపు చిరనివాసిని వో

తారల దరి చేర్చిన హృదయ దేవత వో

                            నాకు నన్నే దూరం చేసిన ప్రియ శత్రువు వో                   

నీవు లేక బ్రతుకలేని

నిను చూడక నిలువలేని

నిను వెతకగ అలుపులేని

నిను తలపగ నిదురలేని

                              నను

                                               బంధింపుమా నీ గుండెల్లో

                                                చేర్చుకో నీ కౌగిట్లో

                                                నిలువనీ నయనాలలో 

                                                నడవనీ పయనాలలో

Meghamaa...

ఓ మేఘమా….

కురవనీ కురవనీ

 ఎన్నాళ్ళో వేచిన  హృదయానికి చిరుఆశై కురవనీ

మోడై మిగిలిన ప్రేమను చిగురించనీ

ఇన్నాళ్ళనిశ్శబ్దానికి ఉరుములతో బదులివ్వనీ

దారే తెలియని చూపుకి మెరుపులతో వెలుగివ్వనీ

నీలోని ప్రేమని వరదై పొంగనీ

నాలోని బాధ ని ఇపుడే ముంచనీ

కురవనీ కురవనీ నీలోని ప్రేమనీ!!

Premalekha

కునుకుని మరచిన కనులకి కలవి నువ్వనీ

నీ తలపుల నా మదికెన్నడు అలసట లేదనీ

చెంత నున్న వేళ కాలమునకు విలువ లేదనీ

దరి లేని  క్షణములు యుగములనీ

నీ తీయని తలపులు ఉదయపు మేలుకొలుపులనీ

నిను కలిసిన గురుతులే జోలపాటలనీ

దారి తెలియక నా పదములు నీ  వెనుకనే సాగెననీ

విసిగి మరి నీ  అడుగుల జతను కోరెననీ

నీ నిచ్ఛ్వాసను నిండిన గాలి నా హృదయమునకు ఊపిరైనదనీ

ఊపిరై అణువణువున నిను నాలో  నింపెననీ

తొలి చూపులు నను తాకిన క్షణములు మరువననీ

కడదాక పట్టిన చేయి విడువననీ

నిను చూసి మురిసిన మనసుని నీతో చెప్పాలని

వ్రాసెను నా మది ఈ రుధిరాక్షరాల ప్రేమలేఖనీ……..

Sankharaavam

“తొలి వేకువలో ఎద తలుపులలో తలచి

నిశి రాతిరిలో నీలి మబ్బులలో నిలిచి

ఆగని ధారల తడిసి వెదికిన చూపులకలసి

సొలసి వేచిన కనులకి

ఒంటరి వేడి నిట్టూర్పుల సెగ తగిలి

ఒక కంట సూర్యోదయం మరు కంట సూర్యాస్తమయములతో ఎర్రబడుతుంటే

కను రాల్చే నీటిని ఆపమంది

ఓ నిశ్శబ్ద అంతరంగ సందేశం

ఉక్కిరి బిక్కిరి ఆలోచనలకు కళ్ళెం వేయమంది

ఓ తెలిసిన మృదు మధుర సుస్వరం!!!

తలపోసిన వేవీ కొనసాగక పోగా

పరివేదన బరువు బరువు కాగా

అటు చూస్తే ఇటు చూస్తే

చిరునవ్వు ఇవ్వక చేయుతా ఇవ్వక

మురికితనం కరకుతనం

నా సుందర కమల కోమల సుకుమార హృదయానికి గాయం చేస్తే

వంచనలతో నిండిన ఈ లోకంతో పొసగక పోతే

తలచుకున్నప్పుడల్లా తనువులో అణువణువులో

సంవర్త ప్రతివాద భయంకర

జంఝా పవనం రేగుతుంటే

శత కోటి సూర్య ప్రభా భాసుర చక్ర ధారణ చేసి

అఖిల బ్రహ్మాండముల్ పగుల కౌమోదకిన్ భ్రమణం చేసి

గరుడ గమన గగన ఛేదన శస్త్రముల్ సంధింప శార్ఙ్గధరనై

నందక ఖడ్గ ప్రహారముల్ ప్రజ్వరిల్ల

భూనభోంతరాళంబుల్ దద్దరిల్లి ప్రతిధ్వనింప

నిన్న వదిలిన పోరాటం నేడు అందుకొని

అచింతానంత శాంత సామ్రాజ్య స్థాపనకై

ఈ కదన శంఖం పూరించమంది”!!!!

KanneeTi varsham

వేల వేల క్షణాల నిరీక్షణ లో

శ్వాసను మరచిన నీ ధ్యానం లో

పెదవులు విచ్చుకున్న  ప్రతిసారి

చిరునవ్వు అపరిచిత గా మారి

నిట్టూర్పుల తో హృదయసంద్రం వేడెక్కి

నీ ఙాపకాల మబ్బులు కురిపిస్తున్న  కన్నీటి వర్షం!!

Krishnaa.....

"పగలంతా వేచిన సంధ్యా కాంత కౌగిట

దిననాథుడు చేరె గోధూళి వేళ

వెండి వెన్నెల విరిసిన పున్నమి రేయి

రేరాజు తారల గూడి మెరసె

మలయ మారుతము వీయ జలధరు కురిసి

ప్రియసఖి చేరగ పురివిప్పి నటనమాడె నీలకంఠి

కుసుమ పరిమళ మిళిత మృదుల పవనము

చేర్చె సుధామధురమత్తను పూఒడి కి

శిఖిపించమౌళియై నీలకాంతి తనువుద్దీపింప

త్రిజగములను స్థంభింపు నీ దివ్య రూపము గని

కరకమలారుణ కాంతి మెరయు మురళీ

మోహన గానమున తనువు మరచి

చందన చర్చిత వదన సరోజము చేరి

కెమ్మోవి సుధారస పానము చేయు వేళ ఎన్నడో...."

                                     కృష్ణా......