Sankharaavam

“తొలి వేకువలో ఎద తలుపులలో తలచి

నిశి రాతిరిలో నీలి మబ్బులలో నిలిచి

ఆగని ధారల తడిసి వెదికిన చూపులకలసి

సొలసి వేచిన కనులకి

ఒంటరి వేడి నిట్టూర్పుల సెగ తగిలి

ఒక కంట సూర్యోదయం మరు కంట సూర్యాస్తమయములతో ఎర్రబడుతుంటే

కను రాల్చే నీటిని ఆపమంది

ఓ నిశ్శబ్ద అంతరంగ సందేశం

ఉక్కిరి బిక్కిరి ఆలోచనలకు కళ్ళెం వేయమంది

ఓ తెలిసిన మృదు మధుర సుస్వరం!!!

తలపోసిన వేవీ కొనసాగక పోగా

పరివేదన బరువు బరువు కాగా

అటు చూస్తే ఇటు చూస్తే

చిరునవ్వు ఇవ్వక చేయుతా ఇవ్వక

మురికితనం కరకుతనం

నా సుందర కమల కోమల సుకుమార హృదయానికి గాయం చేస్తే

వంచనలతో నిండిన ఈ లోకంతో పొసగక పోతే

తలచుకున్నప్పుడల్లా తనువులో అణువణువులో

సంవర్త ప్రతివాద భయంకర

జంఝా పవనం రేగుతుంటే

శత కోటి సూర్య ప్రభా భాసుర చక్ర ధారణ చేసి

అఖిల బ్రహ్మాండముల్ పగుల కౌమోదకిన్ భ్రమణం చేసి

గరుడ గమన గగన ఛేదన శస్త్రముల్ సంధింప శార్ఙ్గధరనై

నందక ఖడ్గ ప్రహారముల్ ప్రజ్వరిల్ల

భూనభోంతరాళంబుల్ దద్దరిల్లి ప్రతిధ్వనింప

నిన్న వదిలిన పోరాటం నేడు అందుకొని

అచింతానంత శాంత సామ్రాజ్య స్థాపనకై

ఈ కదన శంఖం పూరించమంది”!!!!